Kėtė letėr i dashur ta shkruaj prej frontit
kurė tė dėgjojsh pėr mua
tė lutėm zemėr mos tė del loti,
kėto vargje ti shkruaj sepse vdekja mė ariti
me shpejtėsi tė madhe mua mė grabiti,
kurė ta lexojsh kėtė letėr, tė lutėm mos u brengos
si hije mbas teje vij, ti mos u merakos
kurė tė iki une ti mos mė vajto
bane vetėn te fort edhe tek varri kurrė tė shkojsh,
njė lutje pėr ty qė ishe bota pran syve
mos u pendo fare, gjith mė mbaj nė kujtime
edhe gjethėt kurė tė qelin ti mu mė imagjino
ndėr drurin e blinit era e leht nė flokt e tua do tė valoj
e ti si njė engjėll pran drurit qėndro
atėherė i dashur dije se une ende jetoj
do tė jem ajo furtun qė degėt i trazon
mos u tut fare se une vec tė pėrqafoj,
kjo i dashurė ėshtė letra e fundit nga unė
mbaje nė gji, kurrė tė mėrzitėsh e shpalon...